👿 Kinderen die je favoriet glas laten vallen.
👿 Kleuters die je breiwerk uit mekaar trekken.
👿 De kat die op je puzzel springt en daardoor vele stukjes allerlei kanten laat opstuiven?
👿 Kinderen die beginnen ruzie te maken, net wanneer jij in een gesprek met je baas zit.
👿 Je partner die een vraag begint met ‘waarom’.

In deze tijden waarop we met meerderen in huis rondlopen, kan het wel eens voorkomen dat we onszelf tegenkomen, wat kan resulteren in een woede-aanval.

Ligt het aan jou of aan de ander?

Misschien zal je zeggen ‘Pardon!? Mezelf? Eerder de anderen!

En daar gebeurt een interessante overstap. Van mezelf naar (de schuld bij) anderen leggen.

‘Het zijn zij die het glas lieten vallen, het is zij die mijn breiwerk.., het zijn zij die begonnen te ruziën!’

Daar komen heel veel emoties bij kijken.

Wat zijn emoties en wat doen ze met ons?

Wist je dat we wanneer we emoties hebben, dat we terugkeren naar onze 4 a 5 jarige leeftijd terugkeren?

Onze emoties worden nooit ouder…

Dus wanneer iets jou triggert dan ben je terug bij jezelf die vier a vijf jaar oud is.

Wat maakt je zo boos? Wat heb je nodig om te ontploffen?

Wat triggert je woede-aanval?

1️⃣ Heeft het met fairheid te maken (ze moeten van mijn spullen afblijven!)?

2️⃣ Of heeft het met iets te maken waar je al eerder mee te maken hebt?

Er is toen iets gebeurd en sindsdien wordt elke andere context die een beetje in de buurt komt op dezelfde manier bejegend.

3️⃣ Het ‘waarom’ is een woord dat een stressreactie veroorzaakt. Hoe, wat, waar, wie, wanneer doen dat niet.

4️⃣ De regels worden niet nageleefd. Zijn de regels, behalve voor jezelf, ook duidelijk voor anderen?

Familieregels

Is het fair om boos te worden op een tweejarige die je breiwerk uit mekaar heeft getrokken omdat je verwacht dat hij/zij er niet aan komt?

Kan je kind dat begrijpen of is het achteraf logischer gedacht om het gewoon op te bergen?. Ook al vanwege de naalden die de kinderen zouden kunnen verwonden.

🤔 Kennen je huisgenoten de regels? Is het een goed idee om af en toe de regels samen door te nemen en misschien hier en daar aan te passen?

Huisregels over schermen, spullen van anderen, eten al dan niet op de bank, wat met vieze schoenen…

Elke soort aandacht is aandacht

Wat met kinderen die toch over de lijn gaan? Nadat je de regels uitgelegd hebt en gevraagd hebt wat de regels zijn uitgelegd in hun eigen woorden?

Met kinderen die regelmatig over de lijn gaan en die de regels structureel lijken te negeren is er iets anders aan de hand.

In dat geval is aandacht, positief of negatief ook aandacht. Vertel ze dat ze een knuffel kunnen krijgen, wanneer ze ook maar willen.

Geef die knuffel dan ook, meteen, ook al zit je tot je ellebogen in de modder.

Het heeft geen zin je dit alles af te vragen in ’the heat of the moment’. Dat gaat eenvoudig ook niet. Je logisch denken is afgesloten op dat moment.

Daarna zal je logisch denkvermogen wel terugkeren. Ga dan even na hoe je dit irrationeel denken kan herkennen.

Hoe het ombuigen?

Bespreek de dingen wanneer ze niet aan de orde zijn. Je kan anticiperen, ook wel vooruitlopen.

Vooraleer de dingen uit de hand lopen.

🙏🌟Zo ben jij de moeder of vader die in evenwicht is en toont dit hoe je moeilijke situaties met goedheid en genade aanpakt.

Dat vormt uiteindelijk het voorbeeld dat je kinderen hebben van je. En een lieve ouder klinkt beter dan een brullende beer of een vulkaan, toch? 😉

🌈Kortom een baken van positiviteit in een moeilijke situatie. #WeKomenHierSamenDoor

Meer tips vind je in mijn vorige blog over deze periode en wanneer je frustraties zich ophopen en kunnen leiden tot een uitbarsting.

#LetGoAndUpgrade🔝